NIHIL fecit

NIHIL fecit

in acclamatione Claudio II. factâ apud Trebellium Pollionem c. 4. Claudi Auguste --- tu nos a Palmyrenis vindica (dictum quinquies) Claudi Auguste, tu nos a Zenobia et a Victoria libera: (dictum septies) Claudi Auguste, Tetricus nihil fecit: (dictum septies) ubi alias, sed sine sensu, legebatur, Nihil fuit. Nempe Senatores, quorum istae sunt acclamationes, videntur aequiores fuisse Tetricô, qui (licet inter XXX. Tyrannos) et ex ipsorum erat corpore et Vir Consularis, quique multa feliciter egerat et olim imperârat. Ideoque cum acclamationibus suis postulent, ab Aureolo vindicari et a Palmyrenis, a Zenobia et Victoria liberari, contra Tetricum tale nihil postulant, sed illum nihil fecisse acclamant, h. e. nihil commisisse, quare ab eo liberari vindicarique merito desiderare possint. Idiotismus autem plane est, Nihil fecit, eô sensu: Sed notum, acclamationes huiusmodi magnam partem vulgari idioticoque sermone conceptas fuisse. Sic plane accipitur, apud Iuvenalem Sat. 6. v. 222.

O demens, ita servus homo est! nil fecerit esto.

i. e. nil commiserit, dignum poenâ, nihil deliquerit. Vide Salmas. not. ad Pollionem, et hîc infra. Apud recentioris vero aevi Historicos, Nihilfecit, cognomen est aliquot Franciae Regum primae et secundae stirpis, quod deliciis Palatinis dediti, rerum civilium et militarium summam Maioribus-Domus demandarent: quandquam non desunt, qui illos ab huiusmodi Scriptorum calumniis vindicare conentur. Hinc vox nata Gallis Faitneant, pro ignavo. Harigerus Lobigensis de Vita S. Ursmari, apud Mabillonium, Saeculo 3. Tom. 2. p. 610.

Tunc fratres gemini Dagoberto Rege creati,

Francorum gentem simili nec sorte duellem

Secernunt sceptris, Chlodoveus Belgica segnis

Regni sceptra tenens, sed nil laudabile linquens,

Tres itidem segnes proprio de semine fratres,

Liquit Hlotarium, Hildricum et Theodoricum, etc.

Maxime vero Ludovicus Balbus Caroli Calvi fil. ita indigitatur. Aimoinus de Miraeculis S. Benedicti c. 1. Verum Augusto Karolo rebus humanis exempto, filius eius Ludovicus successit, qui Nihil fecisse nomen sortitus est, sive quod vix duobus annis regnô potitus, nil strenue gessit, sive quod Sanctimonialem quandam, sicuti a Maioribus accepimus, Kalae Monasteriô puellarum abstractam coniugio copulans suo, peccatum, quod Nihil esse dicitur, perpetrârit. Gesta Consulum Andegav. c. 2. n. 5. Aetate Ludovici Balbi, cognomentô Nihil fecit. Et c. 3. n. 1. Tempore Ludovici Regis Nihil facientis, Car. du Fresne Glossar. Iean de Serres in suo Invent. Gener. Reges Nihil facientes seu Roys Faineans, ex familia Merovingorum, vocat huius stirpis ultimos, Theodoricum I. (sub quo Ebroinus Magister Palatii seu Maior-Domus rerum potitus est, ab Ermenfrido Nobili postea occisus, et Pepinus potentiae suae fundamenta iecit, in Ebroini locum suffectus:) Clodoveum III. Childebertum III. Dagobertum II. (sub quibus omnibus, integrô 40. annorum spatio idem Pepinus potentiam firmandi tempus habuit, defunctus, Dagoberti adhuc regnô. Itaque in eius locum fil. illius nothus Carolus Martellus, vere Regum Rex, ut Historicis vocatur, post obitum Dagoberti, filio eius primogenito schema Regium imposuit, eumque inter Reges Nihil fecit collocavit Childebertum III. scil. cui successit Theodoricus et Dietricus II. (sub quo Martellus, rebus contra varios hostes praeclare gestis, e Maiore-Domus creatus Dux Francorum, Carolovingorum Monarchiae propiorem viam stravit) Theodoricum excepit ultimus Merovingorum, Childericus IV. qui sub Carolo Martello 5. an. et 4. sub huius filio Pepino, cum praefuisset, Pepinô annitente, a Zacharia Pontifice Romano exauctoratus et in Coenobium detrusus, Pepino autem Regnum, quod filius eius Carolus M. in summam postea amplitudinem evexit, adiudicatum est. Quod exemplum Pontifices sequutis temporibus in consequentiam trahentes, penes se esse Reges creare, ac deponere, facti huius argumentô, contenderunt: praecipue in causa Henrici III. quô Regum Galliae vix alius propius Chilperico accessit. Et certe haec Regni ad Carolingos translatio, tamquam fundamentum Pontificiae potentiae, merito a Politicis habetur. Vide Georg. Hornium, Orbe Imperante p. 117. et Regum horum quemque suô locô.